Over het algemeen komen mensen ‘zeker’ over.
‘Zekere’ mensen halen bewondering in je naar boven. Ze zijn
ontzagwekkend. Je ziet ze stralen en je vraagt je af hoe ze dat voor elkaar
krijgen.
Zelf ben ik ook zeker. Ik kan helemaal achter mijn
beslissingen staan en trots zijn op wie ik ben. Maar ik kan ook dat onzekere
meisje zijn, dat twijfelt over alles wat voor haar voeten komt. Dat meisje dat
niet weet waar ze heen wil, wat haar mening is en al helemaal niet weet hoe ze
haar dromen uit kan laten komen.
Het afgelopen jaar heb ik zekerheid van mensen ervaren.
Gelachen, gestraald en genoten.
Het rauwere randje van anderen heb ik ook mogen zien. Er
zijn een heleboel mensen om mij heen die een stukje van zichzelf hebben laat
zien. Daar ben ik zo immens dankbaar voor. Ik vind het zo’n mooi iets dat
mensen ‘delen’. Ik merk dat mijn band met de mensen om me heen alleen maar
sterker wordt de laatste tijd. Ik laat meer van mezelf zien en zij doen dat
ook. Mijn vrienden en familie heb ik nog beter leren kennen, maar zelf heb ik
ook andere kanten van mezelf getoond. Ik heb soms de neiging om gefrustreerd te
raken als ik niet elke dag de taartenbakkende over geluk schrijvende Desi kan
zijn. Maar ook ik moet accepteren dat je niet elk moment kan lachen, want wie
kan er nu in hemelsnaam elke dag vrolijk zijn?
Iedere keer dat een persoon dichtbij of zelfs ver weg van mij iets van zichzelf met mij deelde, heb ik iets bijgeleerd. Door te luisteren naar anderen, kun je zoveel nieuwe dingen te weten komen waarbij je zelf nog nooit hebt stilgestaan.
Iedere keer dat een persoon dichtbij of zelfs ver weg van mij iets van zichzelf met mij deelde, heb ik iets bijgeleerd. Door te luisteren naar anderen, kun je zoveel nieuwe dingen te weten komen waarbij je zelf nog nooit hebt stilgestaan.
Aan de andere kant, gaven deze gesprekken me ook een gevoel van herkenning. De
gedachte: ‘Ik ben niet de enige,’ komt bij me op. In je eigen frustratie,
verdriet en pijn kun je soms denken dat jij de enige bent die het moeilijk heeft.
Ik heb dat in ieder geval soms wel. Ik kan zo boos zijn op mezelf, omdat ik het
idee heb dat ik te veel sip en mezelf te weinig schoppen onder mijn kont geef.
‘Iedereen om je heen maakt er het beste van en jij blijft hangen in elke
negatieve gedachte!’
Dit gevoel van herkenning, deed zoveel goed. Ik heb geleerd
dat iedereen verdrietig is en onzeker. Die kennis was er natuurlijk al lang,
maar soms moet je iets eerst echt geloven voordat het de realiteit is.
Waarom vertel ik dit dan? Waarom wijd ik een blogpost aan
tranen en sippen?
Er bestaat een kans dat jij dezelfde gedachte had als ik en ook niet geloofde
dat alle zekere mensen om je heen verdrietige dagen hebben.
Ik wil graag vertellen dat je niet de enige bent. Deel je
gevoel. Toon die kant van jezelf die je eigenlijk liever wegstopt. Als je
eigenschappen van jezelf verstopt, vertel je onbewust tegen dit deel van jezelf
dat hij of zij niet goed genoeg is om getoond te worden.
Mooi geschreven!! <3
BeantwoordenVerwijderenwat prachtige geschreven Desi, je bent een ongelofelijk mooi mens van binnen en buiten.
BeantwoordenVerwijderenxx Ish
Heel mooi stukje Dees, heel mooi (en ook herkenbaar) x
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi gezegd schat, wat ben je toch een fantastisch persoon! Altijd zo inspirerend, zelfs als je even niet vrolijke taartenbakkende Desi bent maar gewoon met mij een persoonlijk gesprek voert. <3
BeantwoordenVerwijderen