Wat is herfst?

Het zachte getik van de regen is het enige wat ik hoor. De druppels vallen op het huis en zorgen voor een oneindig geluid. Ik  zie het water langs de ramen naar beneden stromen. Buiten is het grijs, een tint zonder kleur. Een nietszeggende lucht omgeeft de wereld waarin wij vandaag leven.

Net als ieder ander was en ben ik enthousiast over de herfst. De felle kleuren aan de bomen, de dekentjes, de kaarsen en alle taarten die ik weer kan bakken. Thuiskomen na een lange dag met de warmte van de keuken in je gezicht. De geur van vers gemaakte pompoensoep. Een fijne avond op de bank in het vooruitzicht met liters thee en de meest ontroerende films..

Een heerlijk idee wat jij en ik vormen in ons hoofd. Een geromantiseerd beeld van de herfst, waarin we alle tijd hebben om onszelf te verwarmen aan de openhaard en de dagen te vullen met herfstige activiteiten.

Halloween is ondertussen voorbij. Iets waar ik me erg op verheugde. Ieder jaar opnieuw sta ik op de avond zelf een kostuum in elkaar te flansen en bedenk ik me dat ik volgende jaar op tijd bedenk hoe ik me eng ga verkleden.

Dit jaar was ik een horrorbakker, compleet met een bloederige garde en een schort waaraan koekjesvormpjes bungelen. Inderdaad een uur voor vertrek bedacht en in elkaar geflanst.

Wanneer ik thuiskom van school, wil ik het liefste in mijn bed kruipen. Onder mijn dekbed en de twee dekens waarin ik me altijd wikkel. Verstoppen wil ik mezelf, met een dik boek of een film die me even wegneemt van mijn ellenlange to do list.

Herfst is leuk als je inderdaad die taart kan bakken, die boswandeling kan maken en hele dagen je handen kan warmen aan kopjes thee en chocolademelk. Helaas is de realiteit net even anders. Na een lange dag met regen en veel te veel wat ik moet doen, verlang ik naar de zon. De warmte van haar stralen en het blij zijn wat geheel vanzelf gaat, alleen maar omdat die gele bol haar gezicht laat zien.

In de herfst moet je jezelf opvrolijken, omdat het weer het niet doet. Een lach op je eigen gezicht toveren kost energie en tijd die ik en jij waarschijnlijk ook, niet altijd heb. De dagen gewikkeld in dekentjes veranderen in zuchten en steunen boven wiskunde. Taarten bakken wordt omgeruild voor slapen, omdat de vermoeidheid je inhaalt.

Wanneer het waterige zonnetje de dag er na voorzichtig vanachter de wolken komt, zie je mij weer huppelen. Opeens wil ik weer blaadjes rapen, kastanjes verzamelen en de slagroom van mijn bovenlip likken. Ik kom thuis van school en steek alle kaarsen aan. Ik begin enthousiast mijn pompoen in stukken te snijden met een veel te groot mes, zodat ik deze kan omtoveren tot pompoen-taart/soep/pasteitjes.

Laten we maar de conclusie trekken dat herfst leuk is, al zal het nooit voldoen aan de hoge verwachtingen in mijn hoofd.