Pagina's

maandag 17 oktober 2016

Een kijkje in mijn fotorolletje

Het voelt bijna als te heftig, deze stroom van momenten. Te veel om te bevatten, te veel om echt mee te maken. Bewust, alsof ik er echt was. Mijn hoofd nam kleine puzzelstukjes mee. Later tijdens het in elkaar passen, kom ik er achter dat het niet compleet is. Maar juist deze incompleetheid, het feit dat ik weg droomde, zorgt voor dit zweverige gevoel.

Het leuke aan analoge foto's, is dat je de hele gebeurtenis weer opnieuw kunt beleven. Wanneer ik deze foto's van Best Kept Secret bekijk, stap ik opeens weer met mijn laarzen in de modder. Er ontstaan spontaan wallen onder mijn ogen en ik wil me helemaal volproppen met het beste festival voedsel dat er is.

Afgelopen zomer stond ik te dansen in de Beekse Bergen. Omringd met lichtjes, schommels en meer groen dan je je kunt voorstellen. Overal waar je keek zag je coole foodtrucks staan. Ik ga niet met jullie delen hoe belachelijk veel geld ik uitgegeven heb aan deze brownies met ijs, vegan gyros en spinazie, munt en ananas sapjes. Daar schaam ik me te veel voor. De momenten dat ik misselijk was van een te volle maag vertel ik ook niet.
De beste band van deze drie dagen was zonder twijfel Glass Animals. Als jullie dit muziek fenomeen nog niet kennen, moet je ze nu verplicht opzoeken. Meneer de lead zanger sprong zelfs met zijn sokken in de modder tijdens het optreden. Een heel weekend mee blèren en gekke dansjes doen, maakte me gelukkig.

"De wereld is mooi. Het gevoel dat de wereld me geeft nog mooier."

Dit zegt genoeg toch? Ik vind het ontzettend fijn om op deze magische momenten, alle gedachten in mijn hoofd op papier te zetten. Als ik deze dingen teruglees, bereik ik hetzelfde als met analoge foto's: heel de herinnering verschijnt weer voor mijn ogen.

 

3 opmerkingen: