Pagina's

maandag 17 oktober 2016

Een kijkje in mijn fotorolletje

Het voelt bijna als te heftig, deze stroom van momenten. Te veel om te bevatten, te veel om echt mee te maken. Bewust, alsof ik er echt was. Mijn hoofd nam kleine puzzelstukjes mee. Later tijdens het in elkaar passen, kom ik er achter dat het niet compleet is. Maar juist deze incompleetheid, het feit dat ik weg droomde, zorgt voor dit zweverige gevoel.

Het leuke aan analoge foto's, is dat je de hele gebeurtenis weer opnieuw kunt beleven. Wanneer ik deze foto's van Best Kept Secret bekijk, stap ik opeens weer met mijn laarzen in de modder. Er ontstaan spontaan wallen onder mijn ogen en ik wil me helemaal volproppen met het beste festival voedsel dat er is.

Afgelopen zomer stond ik te dansen in de Beekse Bergen. Omringd met lichtjes, schommels en meer groen dan je je kunt voorstellen. Overal waar je keek zag je coole foodtrucks staan. Ik ga niet met jullie delen hoe belachelijk veel geld ik uitgegeven heb aan deze brownies met ijs, vegan gyros en spinazie, munt en ananas sapjes. Daar schaam ik me te veel voor. De momenten dat ik misselijk was van een te volle maag vertel ik ook niet.
De beste band van deze drie dagen was zonder twijfel Glass Animals. Als jullie dit muziek fenomeen nog niet kennen, moet je ze nu verplicht opzoeken. Meneer de lead zanger sprong zelfs met zijn sokken in de modder tijdens het optreden. Een heel weekend mee blèren en gekke dansjes doen, maakte me gelukkig.

"De wereld is mooi. Het gevoel dat de wereld me geeft nog mooier."

Dit zegt genoeg toch? Ik vind het ontzettend fijn om op deze magische momenten, alle gedachten in mijn hoofd op papier te zetten. Als ik deze dingen teruglees, bereik ik hetzelfde als met analoge foto's: heel de herinnering verschijnt weer voor mijn ogen.

 

maandag 10 oktober 2016

Outfit / 1001 dingen en 1001 mensen

Mijn dagen kun je omschrijven als druk. Drukker dan druk, maar oh zo leuk. Ik ben ontzettend aan het genieten de afgelopen weken. Veel school en veel werken, maar toch heb ik op de één of andere manier alles onder controle. Ik kan jullie een tiental momenten vertellen waarin dat niet zo was en ik al lang ergens in een hoekje lag met een mental breakdown. Op de één of andere manier is dat deze keer niet zo.
Ik heb het net zo druk en alles is op dezelfde manier volgepland als anders. Toch lijkt het alsof ik het dit keer ‘wel’ voor elkaar heb.

 Is het dan toch mogelijk? Langere tijd het gevoel hebben dat het allemaal op rolletjes loopt? Begrijp me niet verkeerd: Ik heb ook dagen waarop ik chagrijnig rondloop of gigantisch moe ben, maar er geen momenten waarop ik denk: ‘Ik kan het niet meer aan! Help!’ En ik kan je vertellen… dat is zo’n zijn gevoel.

Ik ben bezig met 1001 dingen en 1001 mensen. Alles om me heen is leuk. Ik wil van alles wat meekrijgen en overal een beetje proeven. Na het saaie ‘opstaan-school-thuiskomen’ heb ik vaak nog leuke dingen gepland. Dingen die uit mijn ritme zijn en die ik niet elke dag zou doen. Spontane acties, leuke uitjes en er op uit met fijn gezelschap.

Broek - Vintage / Shirt - Pull and Bear / Jeans jasje - Vintage / Schoenen - Dr Martens / Sjaal - Tien (Tilburg)


Deze middagen geven me het gevoel dat ik leef. Mijn hart klopt en mijn longen ademen zuurstof in. Ik voel mijn koude neus en de druppels op mijn hoofd. Nu zijn het geen gewoontes. Ik ervaar ze heel indringend en heel mijn lichaam roept: ‘JE LEEEEFT! JE KAN ALLES AAN! VERKEN DE WERELD! GA ERVOOR!’
De weken kunnen soms veranderen in een sleur. Een gewoonte waarbij je dag na dag afloopt wat je altijd doet. Door van elke dag een feestje te maken en elke dag genietmomentjes in te plannen, wordt alles om me heen zoveel intenser. Ik krijg er energie van en heel veel levenslust.


Één van deze fijne middagen zat ik buiten op een terrasjes met lattes en verse thee. Twee lieve glimlachende meisjes zaten naast me. We lachten om het feit dat ik foto’s maakte van onze drankjes. We haalden herinneringen op van Amsterdam en onze huid nam wat vitamine D op. Ik sprong achterop de fiets bij Kim en samen fietsten we naar een mooie plek om foto’s te maken. Gewikkeld in mijn sjaal zette ik mijn grootste glimlach op. Ik keek om me heen en genoot van de (nu nog) groene blaadjes aan de bomen en struiken. Eigenlijk was ik al half in dromenland en ondertussen klikte Yoeke met de camera. Stralend met mijn nieuwe vintage broek sta ik nu op de foto. Trots op mijn nieuwe aanwinst keek ik in de camera om te laten zien hoe blij ik was deze dag.

zondag 2 oktober 2016

De laatste zomerdag

De zomer is toch tot zijn einde gekomen. Ze heeft ons lange tijd gegeven om afscheid te nemen. Liet ons nog proeven van haar zonnestralen. Elke dag in de zon, voelde als de laatste. Aan het einde van de dag zei ik: vaarwel zomer, iedere keer opnieuw. Totdat het einde echt was aangebroken en er geen volgende dag kwam.

Ik kan de allerlaatste echte zomerdag zo voor de geest halen. Ik lag op het strand, gekieteld en verwarmd door het laatste beetje zon van de dag. Net opgedroogd na een lange duik in de zee. Ik zat helemaal onder het zand door het bouwen van een zandkasteel. (Dat is trouwens iets wat iedereen nog eens moet doen in zijn leven! Geloof me, het coolste ooit.) Mijn haren krulden alle kanten op en mijn lachende gezicht zat er tussen. Deze glimlach is gelijk het belangrijkste van deze herinnering. Ik lachte niet zomaar om een grap of op een enkel moment. De gehele dag zat er een grijns op mijn gezicht. Ééntje van oneindige blijdschap en van geluk. Een glimlach die zegt: ‘Vandaag ben ik het gelukkigste meisje op aarde.’
Ik voelde me warm. Eerst door dat gelige licht en daarna door de dikke trui om me heen. De zon zakte langzaam de zee in en zette heel de lucht in vuur en vlam. Samen met mijn favoriete gezelschap keek ik naar het kleurenspektakel. Daarna werd de lucht donker en verschenen de sterren. Ik vertel dat ik nog nooit een vallende ster heb gezien. Deze avond ook weer niet. Afgeleid door mijn gezelschap met grapjes en verhalen.