Zomerse dromen -part3-

15-8-2016

Daar gaan we weer hoor. Ik ben opnieuw beland in dromenland. Barcelona is zo’n ontzettende bijzondere stad. Ik voel me er thuis, dat is het gekste gevoel wat ik heb.

Barcelona geeft me vlindertjes in mijn buik en eigenlijk ook aan mijn voeten. Deze maken me vederlicht. Het gevoel wat ik het liefste heb. Mijn hoofd zit vol met woorden en heel mijn lichaam voelt raar door het te veel aan gevoelens. Alsof alle nieuwe dingen binnendringen in mijn huid. Ik ben helemaal gevuld met de atmosfeer van de stad. Hier wil ik niet met beide voeten op de grond staan, hier wil ik vliegen.

Op het moment zit ik op een pleintje, terwijl alle toeristen langs me lopen. Ze bekijken het oude gebouw wat erbij hoort en de gids vertelt. Ik zit met mijn rug tegen de rand van het plein. De kerkklokken luiden en iedereen loopt maar door. Voor mij is dit pleintje even stilstaan. Niet perse om na te denken, maar gewoon om hier te zijn. Echt hier.

Deze stad heeft iets romantisch, iets ouds. Dat is het Barcelona wat het beste bij mij past heb ik het idee. Het langzame, datgene wat altijd blijft.

Elke keer als ik in een Zuid-Europese stad rondloop deze vakantie, voel ik bevestiging. Volgend jaar wil ik even weg. Een klein stukje van de wereld ontdekken, proeven van iets nieuws. Mezelf losmaken van alles wat ik ken en springen van een hogere duikplank dan diegene die ik aangereikt krijg.

Ik wil mezelf graag begeven op een plek die me dit romantische gevoel geeft. Ik ben benieuwd hoe ik reageer op een nieuwe omgeving en hoe ik in elkaar zit als ik zelf doelen mag stellen. Volgend jaar wordt een leeg blad dat ik helemaal zelf in mag vullen. In deze overvolle sneltrein is geen plek voor al mijn dromen en ambities. Elk hoekje van mijn zijn uitgraven is wat ik ga doen. Over alles wat ik tegenkom schrijf ik, zodat ik het niet vergeet. Helemaal uitgeplozen kom ik terug met energie voor een nieuw avontuur.