Pagina's

woensdag 20 juli 2016

Een dag: 14-7-2016

Dansen met de wind. Draaien in de rondte, omdat het gelukkige gevoel in mijn buik dat van me vraagt. Ik verzet mijn voeten en laat de lucht mijn lichaam dragen. Ik spring omhoog alsof ik gewichtloos ben en er is niemand die me tegenhoudt. Niks wat mijn voeten aan de grond bindt. De zon in mijn gezicht maakt me slaperig, waardoor ik wegdroom in een zee die me kolkend meeneemt. Ik voel mijn blote voeten op de grond en dans nog wat verder. Simpel voetje voor voetje met mijn armen in de lucht en draaiend en rennend, totdat ik niet meer kan.
Er is voor de rest niemand thuis. Ik wel vandaag. Al voor de tweede dag deze week. Een hele dag in mijn eigen tuin, mijn eigen keuken en mijn eigen slaapkamer. Waar niemand me stoort, tijd doorbrengend met mezelf. Vandaag kan ik dansen in de zon, mijn pyjama aanhouden en rondhuppelen door het huis, zoveel fruit eten als ik wil en mijn gedachten verliezen in een boek.

Ik kom op allerlei gekke ideeën als ik alleen ben. Mijn hoofd heeft alle ruimte van de wereld en kan alle kanten op die ze wilt. Zelfs mijn gedachten huppelen, springen en dansen vandaag. De wereld streelt me en ik ben hier alleen in de tuin.

Ik zing keihard en vals mee met alle sentimentele liedjes die uit mijn computer komen. Luna, ons hondje, ligt ondertussen aan mijn voeten. Ze wil altijd mijn tenen likken en vandaag mag ze dat. Mijn beste vriend is thee. Niet zomaar thee, maar clipper thee. Frambozen munt. De paarse bloemen in de tuin lachen me toe. Ik lach terug en neem nog een slok van mijn thee. Mijn pyjama heb ik ondertussen verruild voor mijn favoriete zomerkleren. Niemand die ze ziet, maar mij maken ze blij.



Deze dagen doen mij zoveel goed. Ze geven me alle magie en liefde terug die ik soms verlies. Het liefste bevind ik me elke dag op een wolkje hoog in de lucht en op dit soort dagen is dat mogelijk.
Vergis je niet, er zijn ook dagen waarop ik me eenzaam voelde. Waarop alleen zijn me beangstigde. Niemand om me heen, deed me naar adem happen. Het drukte op me, alsof ik duizend kilo moest dragen.

Maar met tijd en vooral met liefde heb ik dit gevoel omgezet naar blijdschap. Een lach op mijn gezicht voor de dagen waarop ik alleen kan zijn en waarop er helemaal niks hoeft.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten